Για το κτίσιμο των σπιτιών, οι κάτοικοι της Κάτω Μονής χρησιμοποιούσαν πέτρες, και πλιθάρι. Το πλιθάρι ήταν κατασκευασμένο από άχυρο και πηλό και το έφτιαχναν οι ίδιοι. Σε μερικές περιπτώσεις έπαιρναν και χρησιμοποιούσαν πέτρες από τον ποταμό. Η στέγη ήταν κατασκευασμένη από καλάμια και «βολίτζια» (δοκάρια). Οι πιο πλούσιοι είχαν «ψαθαρκά»[1] ή ξύλα.

Αρκετά σπίτια διέθεταν το «δίχωρο» (δωμάτιο με καμάρα στη μέση), ενώ σε κάποια άλλα υπήρχε η «νευκά» (μεγάλη δοκός). Το δίχωρο ήταν ο μεγάλος χώρος ο οποίος χρησιμοποιείτο ως καθιστικό, ως κρεβατοκάμαρα ακόμα και ως τραπεζαρία των ενοίκων.

Στο δίχωρο υπήρχε η «αρμαρόλα» που φυλάγονταν οι τροφές και το ερμάρι της οικογένειας που φυλαγόταν κάθε είδος υφάσματος. Η «σουβάντζα»[2], ως κύριο διακοσμητικό στοιχείο στολισμένη με μαγείρισσες, κούζες κ.ά. Πιο κάτω το σιδερένιο κρεβάτι με χαρακτηριστικό του στοιχείο τα χρυσά «μήλα» και τα «σκλουβέρκα», δηλαδή τα άσπρα υφάσματα που καλύπτουν το πάνω μέρος του κρεβατιού.

Περισσότερα…

Πηγή: Το υλικό ανακτήθηκε από: Κ. Χαραλαμπίδης (2012), Κάτω Μονή, η Πύλη της Πιτσιλιάς, Κοινοτικό Συμβούλιο Κάτω Μονής.